Zelfacceptatie: 1 oefening om ermee te beginnen

Jezelf accepteren zoals je bent: zelfacceptatie. Onvoorwaardelijk. Geen enkele fout uitgezonderd. Kun jij het?

Kun jij in de spiegel kijken en het uit de grond van je hart oprecht tegen jezelf zeggen: ik houd van jou. Ik heb jou lief. Je hoeft niet te veranderen. Jij mag jezelf zijn, precies zoals je nu bent. 

Zelfacceptatie. Ik geef het eerlijk toe: ik heb daar moeite mee. Ik kan best met mezelf door een deur, maar toch. Er zijn altijd van die stemmetjes. Van die stemmetjes die altijd maar weer de kop opsteken en me influisteren dat ik het beter zou moeten kunnen. Of sneller. Of mooier. 

Het zijn stemmetjes afkomstig van de perfectionist in mij. En die perfectionist ziet altijd wel iets wat beter, sneller of mooier kan. Het houdt simpelweg nooit op. Want wat is perfect? Iets wat in jouw ogen perfect lijkt, hoeft dat helemaal niet te zijn in de ogen van een ander. En iets wat jou nu perfect lijkt, hoeft dat over een aantal maanden ook niet meer voor jou te zijn. 

Waar komen die gedachten vandaan?

Naast een perfectionist, heb ik ook een analist in mij. Die wil altijd graag weten waarom. Zo ook over de stemmetjes. Waarom heb ik die stemmetjes eigenlijk? Waarom moet ik het beter, sneller of mooier kunnen? Waar komen die gedachten bij mij vandaan?

En door mezelf dat af te vragen, ben ik er inmiddels achter: die stemmetjes zijn ontstaan door wat ik heb meegemaakt. Het is een reactie geweest op hoe ik me heb gevoeld in bepaalde situaties. Het zijn conclusies die ik destijds, niet bewust, heb getrokken in mijn hoofd. 

Zelfacceptatie: een oefening

Hoe kom jij er nu achter waar jouw stemmetjes vandaan komen die het jou zo lastig maken om jezelf te accepteren? Daar is een heel eenvoudige, maar goed werkende manier voor: schrijven.

1. Pak een fijn schrijvende pen en een notitieboek en stel jezelf de volgende vraag: wat zijn de belangrijkste gebeurtenissen in mijn leven tot nu toe geweest? Volgorde maakt niet uit. Schrijf het eerste wat in je opkomt op. Wat gebeurde er en vooral: hoe voelde jij je toen? 
2. Ga door met de eerstvolgende gebeurtenis die in je opkomt. Schrijf ook daarvan op wat er toen gebeurde en vooral ook: hoe voelde jij je toen? 

Zo zullen de gebeurtenissen die belangrijk voor je zijn, zich vanzelf aandienen.

Schrijf alles wat in je opkomt op, inclusief het gevoel wat je er toen bij had.

Jouw gevoelens

Wat naar voren zal komen uit bovenstaande oefening, is: hoe heb jij gereageerd op belangrijke gebeurtenissen uit jouw leven? Die gebeurtenissen hebben gezorgd voor bepaalde gevoelens bij jou. En op basis van die gevoelens heb jij bepaalde conclusies getrokken, al dan niet bewust. Dit kunnen hele positieve conclusies zijn, maar de kans is groot, dat er ook een aantal negatieve tussen zitten. Zelfacceptatie is onlosmakelijk met deze conclusies verbonden.

Bij mij kwamen er verschillende gebeurtenissen naar boven uit mijn jeugd, die mij destijds het gevoel hadden gegeven dat ik werd afgewezen, opzij werd gezet. De conclusies die ik daaruit getrokken had, waren niet echt positief: ik hoor er dus niet bij, ik ben niet de aandacht waard, ik ben niet goed genoeg.

Daar komen bij mij dus die stemmetjes in mijn achterhoofd vandaan. Doe het beter. Doe het mooier. Doe het sneller. Want dan zien ze je misschien wel. Dan ben je misschien wel goed genoeg. Dan hoor je er misschien wel bij. Misschien.

Bewust worden: wat vertel jij jezelf?

Welke gevoelens kwamen er bij jou naar voren uit de oefening? En zie je al een link met de stemmetjes in je hoofd die altijd maar weer de kop opsteken?

Deze oefening is een eerste stap in het je bewust worden. Het bewust worden van dat wat je jezelf allemaal vertelt als gevolg van dat wat je hebt meegemaakt. Wat maakt zelfacceptatie voor jou zo lastig? 

De volgende vraag is: wil je jezelf dit blijven vertellen?

Ik die negatieve conclusies over mezelf in ieder geval niet. Ik wil mezelf namelijk aan kunnen kijken in die spiegel. Aan kunnen kijken en uit de grond van mijn hart oprecht tegen mezelf kunnen zeggen: jij mag er zijn. Precies zoals je bent.

En jij?

Hulp nodig?

Zelfacceptatie. Het kan heel diep gaan. Heb je het gevoel dat er weleens heel veel naar boven kan komen als je begint met schrijven? Dan is het misschien beter om iemand (die je volledig vertrouwt) bij je te hebben tijdens het schrijven. Hij of zij kan jou dan steunen mochten er teveel emoties naar boven komen. 

Heb je een coach of therapeut? Dan kun je aan je coach of therapeut vragen of hij of zij dit schrijven ook een goed idee vindt en zo ja, of hij of zij je daarin wilt begeleiden. 

Vragen?

Heb je nog vragen over deze blogpost? Of wil je graag je ervaring met deze manier van schrijven delen? Je mag mij altijd mailen: mirjam@studiokarakteristique.nl.

Lieve groet,

Mirjam